Vandaag is het zeven jaar geleden dat de instorting van een gebouw dat textielfabrieken huisvestte in Bangladesh tot de dood van 1134 werknemers leidde, het dodelijkste industriële ongeluk in de moderne geschiedenis. Na het ongeluk laaide het publieke debat over de erbarmelijke werk- en leefomstandigheden van textielarbeiders sterk op, overal ter wereld. De Schone Kleren Campagne slaagde er in de nasleep van de ramp in om veel van de opdrachtgevers van de fabrieken in het pand te identificeren. Het zou zomaar kunnen dat er iets in onze kast ligt van veel van deze bedrijven, bijvoorbeeld Benneton, Primark, Mango en Zara.

Werknemers in zuidelijke textielfabrieken betalen een hoge prijs voor de goedkope T-shirts die bij ons in de schappen liggen. Ze hebben geen leefbaar loon, werken onder zware werkomstandigheden en staan constant bloot aan schadelijke stoffen en dampen. Het overgrote deel van de werknemers in de textielindustrie zijn vrouwen, bijna 80%,  zij verdienen vaak minder dan mannen, hebben weinig kansen en krijgen veel te maken met seksuele intimidatie op de werkvloer.

Corona Crisis leidt tot armoede en werkeloosheid bij werknemers

Sinds 2013 is er vooruitgang geboekt en zijn er verschillende initiatieven die de situatie proberen te verbeteren, helaas is het resultaat nog verre van voldoende. De pijnlijke realiteit is dat de kleding die we dragen en daar onlosmakelijk aan verbonden ‘fast fashion’ industrie nog steeds verstrekkende en destructieve gevolgen heeft, voor de planeet en voor werknemers en lokale gemeenschappen. Dit wordt ook tijdens de huidige Covid Crisis weer pijnlijk duidelijk. Grote merken en producenten annuleren tijdens de pandemie grote orders waardoor werknemers ineens zonder werk en inkomen komen te zitten. Volgens Fashion Revolution raakten al meer dan 1 miljoen textielwerknemers hun werk kwijt. Tegelijkertijd kunnen deze bedrijven wél leunen op financiële steun van onze overheden. De opdrachtgevers van die geplande orders zonder vergoeding annuleerden klinken ons opnieuw niet onbekend in de oren, bijvoorbeeld het Deense Bestseller (o.a. Vero Moda, Vila, Only, Jack & Jones), Asos, C&A en Marks & Spencer.

Foto: Solidarity House via Flickr

Giftige stoffen en kledingproductie

Vaak wordt over het hoofd gezien dat de slechte werkomstandigheden ook een erg directe schadelijk impact heeft op de gezondheid van de miljoenen arbeiders in deze industrie. De textielindustrie is grootverbruiker van chemicaliën. Voor de productie van een kilo textiel wordt gemiddeld 0,58 kilo aan chemicaliën gebruikt, bijvoorbeeld om stoffen waterdicht te maken, te verven of om ze te reinigen. Ook worden bij de productie van katoen veel pesticiden gebruikt. Sommige van deze stoffen hebben hormoonverstorende of kankerverwekkende eigenschappen.

Terwijl in Europa deze stoffen vaak verboden of streng gereguleerd zijn, gelden in de productielanden minder strenge regels. 80% van de werknemers in de textielproductie zijn vrouwen en chemicaliën hebben een hevigere impact op hun gezondheid. Bovendien vormen deze chemicaliën ook een risico voor toekomstige generaties, bijvoorbeeld omdat deze stoffen de reproductieve gezondheid van vrouwen aantasten, en deze vrouwen altijd doorwerken, ook als ze zwanger zijn of borstvoeding geven. . Daarom pleiten wij voor meer aandacht voor de destructieve impact van chemicaliën op de gezondheid van textielarbeiders en de gemeenschappen die in de buurt van textielfabrieken wonen.

Het is hoog tijd voor systeemverandering in de Fast Fashion industrie, Europese kledingmerken moeten hun verantwoordelijkheid nemen voor de situatie in de fabrieken. Bovendien is het essentieel dat de Europese Unie de huidige schadelijke stoffenwetgeving (REACH) uitbreid naar importproducten. Zo worden fabrikanten gedwongen hun productieprocessen te veranderen, en het gebruik van gereguleerde of verboden chemicaliën aan banden te leggen. . Daarom pleiten wij voor meer aandacht voor de destructieve impact van chemicaliën op de gezondheid van textielarbeiders en de gemeenschappen die in de buurt van textielfabrieken wonen. Ook roepen we de Nederlandse overheid op om sterker in te zetten op verduurzaming van de internationale textielsector en om binnen Europa een leiderschapspositie in te nemen om de schadelijke stoffenwetgeving te verscherpen.

Wat kun jij doen?

Wil je meer weten over Fast Fashion, Chemicaliën en de werkzaamheden van WECF? Lees meer op onze campagnepagina.

Ben je benieuwd welke chemicaliën er in jouw kleding zitten? Fabrikanten zijn verplicht je die informatie te geven als je het navraagt. We hebben een voorbeeldbrief gemaakt waar je gebruik van kunt maken.

Wil je bedrijven aanmoedigen productiepersoneel te steunen tijdens de Covid-19 crisis? Stuur dan een brief aan de fabrikanten om te vragen wat zij doen voor de werknemers hun productieketens tijdens de crisis. Je kunt ook de bedrijven niet gecancelde orders niet betalen oproepen dat wel te doen via de #PayUp campagne van Fashion Revolution. Lees meer hier.

 

Foto: Rijans via Flickr