Wist je dat een gangbaar stuk maandverband voor 90 procent uit plastic kan bestaan en dat er in tampons pesticideresten, hormoonverstorende geurstoffen en weekmakers kunnen zitten? Waarschijnlijk niet. De industrie is namelijk niet verplicht een ingrediëntenlijst bij te leveren. Wegwerpmenstruatieproducten zijn niet alleen belastend voor het milieu, als stortafval en vervuiler van onze rioleringen, stranden en oceanen, maar ze kunnen ook onze reproductieve gezondheid in gevaar brengen. De industrie heeft ons daarnaast ook in een klemgreep door te stellen dat duurzaam en gezond produceren duurder is. De extra kosten worden vervolgens bij ons, de consument, neergelegd. Nog los van de zogeheten tampontax. In Nederland is, zowel onder publiek als onder beleidsmakers, nog te weinig aandacht voor de milieu- kosten- en gezondheidsproblemen die samenhangen met onze menstruaties. Daar willen we graag verandering inbrengen. Een grotere openheid over de milieu- en gezondheidsaspecten zou bijvoorbeeld het dragen van alternatieven zoveel makkelijker en laagdrempeliger maken. Openheid is goed voor de vrouwenzaak, het milieu en onze gezondheid.

Wist je dat de textielindustrie na de olie-industrie de meest vervuilende industrie is ter wereld?
Er wordt meer kleding dan ooit geproduceerd, gekocht en weggegooid. Dit heeft verschrikkelijke gevolgen voor de 75 miljoen arbeiders, vooral vrouwen*, die wereldwijd werkzaam zijn in de textielindustrie. Er worden namelijk bij de productie van textiel veel schadelijke chemicaliën gebruikt, zoals stoffen met kankerverwekkende of hormoonverstorende eigenschappen. Dit heeft een enorme impact op de gezondheid van textielwerkers die direct worden blootgesteld aan deze stoffen en op het lokale milieu. Werknemers in zuidelijke textielfabrieken betalen een hoge prijs voor de goedkope T-shirts die bij ons in de schappen liggen. Ze hebben geen leefbaar loon, werken onder zware werkomstandigheden en staan constant bloot aan schadelijke stoffen en dampen. Wij zouden graag zien dat Nederland een einde maakt aan het lineaire model van ‘consumeren, dragen en weggooien’ en de textielbedrijven verantwoordelijk maakt voor het recyclen of hergebruiken van kleding en voor meer transparantie.

Chemicaliën in alledaagse producten zoals tampons, voedselverpakkingen en cosmetica en verzorgingsproducten bedreigen stilletjes onze reproductieve gezondheid. Hormoonverstorende stoffen spelern hierin vooral een grote rol, omdat ze gelinkt worden aan verminderde vruchtbaarheid (daling aantal spermacellen) en hormoongevoelige kankers zoals borst- baarmoeder- en prostaatkanker. We kunnen met ons ongebreidelde consumentisme niet blijven spelen met onze gezondheid. De EU-REACH-voorschriften voor gevaarlijke chemische stoffen moeten worden aangescherpt. Ook is een veel groter bewustzijn nodig bij de consument voor deze gezondheidsrisico's. Daarnaast moeten ook de risico’s van gifstoffen in een circulaire economie worden meegenomen. Er mag geen risico bestaan dat verboden of uitgefaseerde stoffen via recycling weer in het productieproces terugkomen.

De eisen die we voor onze kieswijzer gebruiken, zijn gebaseerd op kwesties die voor ons belangrijk zijn op basis van ons werk aan duurzame ontwikkeling en de Agenda 2030. We werken aan klimaatrechtvaardigheid (SDG 13), duurzame energieoplossingen (SDG 7, 13, 15), een giftige en gezonde omgeving (SDG 3, 8, 9, 11, 12), veilig en schoon water en gezonde menstruaties (SDG 4, 6, 8, 16), met mensenrechten en gendergelijkheid (SDG 5) altijd als basis.