Het taboe op menstruaties heeft een enorme impact op de producten die we gebruiken en hoe we ze gebruiken. Maandverband, tampons maar ook luiers en incontinentieverband zorgen voor een enorme afvalberg. In Nederland gebruikt de gemiddelde persoon die menstrueert 11 duizend menstruele producten in diens leven aan tampons, maandverband en inlegkruisjes. En overal zit plastic in. Een veranderende sociale en culturele houding ten opzichte van menstruaties kan van grote invloed zijn op zowel onze eigen gezondheid als op onze afvalberg.
Veel sanitaire producten bevatten daarnaast schadelijke stoffen die ook van invloed kunnen zijn op onze gezondheid. Een gangbaar stuk maandverband bestaat voor 90 procent uit plastic en kan pesticideresten en weekmakers bevatten. Alternatieve producten zijn duur en sanitaire producten drukken zwaar op het budget van velen.

Wat willen wij? Naast een verplichte ingrediëntenlijst, het verminderen van het stigma rond menstruatie, en een einde maken aan menstruatie-armoede, willen we zorgen dat gif- en plasticvrije alternatieven voor iedereen betaalbaar en toegankelijk zijn. Producenten van wegwerpmenstruatieproducten zouden daarnaast verantwoordelijk moeten worden gesteld voor de door hen veroorzaakte ecologische vervuiling.

Wist je dat de textielindustrie na de olie-industrie de meest vervuilende industrie is ter wereld? Er wordt meer kleding dan ooit geproduceerd, gekocht en weggegooid. Dit heeft verschrikkelijke gevolgen voor de 75 miljoen arbeiders, vooral vrouwen en meisjes, in al hun diversiteit, die wereldwijd werkzaam zijn in de textielindustrie. Er worden namelijk bij de productie van textiel veel schadelijke chemicaliën gebruikt, zoals stoffen met kankerverwekkende of hormoonverstorende eigenschappen. Dit heeft een enorme impact op de gezondheid van textielwerkers die direct worden blootgesteld aan deze stoffen en op het lokale milieu. Werknemers in zuidelijke textielfabrieken betalen een hoge prijs voor de goedkope T-shirts die bij ons in de schappen liggen. Ze hebben geen leefbaar loon, werken onder zware werkomstandigheden en staan constant bloot aan schadelijke stoffen en dampen.

Wij willen dat Nederland een einde maakt aan het lineaire model van ‘consumeren, dragen en weggooien’ en de textielbedrijven verantwoordelijk maakt voor het recyclen of hergebruiken van kleding en voor meer transparantie in de keten. Ook willen we dat de industrie verantwoordelijkheid gaat dragen voor eerlijkere en duurzame productie.

Schadelijke stoffen in alledaagse producten zoals tampons, voedselverpakkingen en verzorgingsproducten bedreigen stilletjes onze reproductieve gezondheid. Hormoonverstorende stoffen spelen hierin vooral een grote rol, omdat ze gelinkt worden aan verminderde vruchtbaarheid (daling aantal spermacellen) en hormoongevoelige kankers zoals borst- baarmoeder- en prostaatkanker. We kunnen met ons ongebreidelde consumentisme niet blijven spelen met onze gezondheid. Er is ook een groter bewustzijn nodig bij de consument voor deze gezondheidsrisico's. Met name cosmetica kan grote gevolgen hebben. Veel jonge vrouwen gebruiken dagelijks gemiddeld 15 verschillende producten, en het is niet ongewoon dat die tot 100 potentieel schadelijke bevatten, waaronder veel EDCs. Met name jonge vrouwen (weinig geld, dus goedkope producten, onhaalbaar schoonheidsideaal) en vrouwenvan kleur (pigment crèmes, steilproducten) worden overmatig blootgesteld aan schadelijke stoffen.

Wat willen wij? De EU-REACH-voorschriften, het beleid dat over de Europese toelating van chemicaliën gaat, moeten worden aangescherpt. Consumenten moeten in staat worden gesteld om weloverwogen aankoopbeslissingen te nemen, door het verplicht meeleveren van ingrediëntenlijsten. Geïnformeerde consumenten kunnen beter actief druk uitoefenen op productie, handel en politiek. Daarnaast kan overheidsvoorlichting meer bescherming bieden. Dat is NIET de verantwoordelijkheid van de consument. Ook gaat wat ons betreft de Europese Single Use Plastic (SUP) richtlijn gaat niet ver genoeg. We hebben strengere regelgeving nodig om ons buitensporig plasticgebruik in te perken. En om alle kunststoffen tegen 2030 recyclebaar te maken. Ook microplastics moeten uit alle consumptiegoederen worden geweerd, dus ook uit al onze verzorgingsproducten.

Toegang tot water is een mensenrecht. Schoon water is geen vanzelfsprekendheid voor miljoenen mensen in Afrika, Azië, Amerika en grote delen van Europa. Weten hoe drinkwater beschermd kan worden, is daarom een eerste stap. Vanwege het gebrek aan privacy en was mogelijkheden gaan veel meisjes wereldwijd niet naar school als ze ongesteld zijn. Miljoenen meisjes missen daardoor een kwart van hun schooltijd. Geen water hebben, thuis en op school is daarbij ook een grote ziektebron. En ziektes verspreiden zich makkelijk vanwege een gebrek aan water. Vaak zijn ook de aanwezige waterbronnen niet goed beschermd. Het water kan vervuild zijn met bacteriën, nitraten en residuen van bestrijdingsmiddelen.

Wat willen wij? Nederland moet de hoge kwaliteit van water behouden en investeren in projecten die duurzaam waterbeheer bevordert in combinatie met klimaatverandering. NL steunt andere landen in het ervoor zorgen dat mensen ook in andere landen ook toegang hebben tot schoon en veilig water.