Met groot verdriet nemen wij afscheid van Irene Dankelman, een drijvende kracht achter de ecofeministische beweging en langtijdig bestuurslid van WECF.    

Irene was een gepassioneerd ecologe, gespecialiseerd op het gebied van gender en milieu. Ze inspireerde generaties vrouwelijke milieuactivisten als professor en mentor en haar wetenschappelijke publicaties bereikten mensen over de hele wereld. Het ecofeminisme lag haar nauw aan het hart, en ze werkte onvermoeibaar aan het waarborgen van gendergelijkheid in de milieubesluitvorming en stelde verschillende vrouwelijke maatschappelijke milieuorganisaties in staat om de beleidsvorming in veel landen positief te beïnvloeden, met directe gevolgen voor vrouwen in lokale gemeenschappen. Onlangs werd Irene geëerd met een Koninklijke onderscheiding, een meer dan verdiende erkenning van haar levenswerk.   

We zijn dankbaar dat Irene een boek mocht ontvangen dat we hebben samengesteld met gelukwensen en herinneringen van collega’s en partners. Alleen al het aantal mensen dat heeft bijgedragen aan het ereboek is een bewijs van hoe Irene iedereen die zij ontmoette heeft geraakt, begeleid en aangemoedigd.  

Marie Kranendonk, oprichtster van WECF, denkt terug aan al haar jaren van samenwerking met Irene en de belangrijke rol die Irene heeft gespeeld bij het vormgeven van WECF:  

“Ik denk eraan hoe jij je met je krachtige persoonlijkheid met gloedvolle overtuiging het woord voerde, en dat je het aandurfde om op deze manier je visie uit te dragen naar grote zalen van toehoorders vanuit politiek, natuurorganisaties en studenten die overtuigt moesten worden.”    

Marie reflecteert op hoe zij beiden begonnen “als vrouwen die als eenlingen moesten werken tussen al die mannelijke collega’s en bazen“, en dat je nu ziet “dat vrouwen inderdaad veel sterker hun plaats innemen, in het werk en het denken over en aan duurzame ontwikkeling overal in de wereld. ” Deze vooruitgang zou niet mogelijk zijn geweest zonder het geweldige werk van vrouwen als Irene.   

Irene’s enorme kennis, toewijding, passie en compassie blijven ons begeleiden en inspireren bij de bouw van de ecofeministische beweging.   

Irene overleed op 28 december 2022. Ze werd te ruste gelegd “tussen de bomen, heide, zandhagedissen, vogels en reeën”, omringd door familie, vrienden en collega’s.