We verwelkomen Aniek Moonen van harte als nieuw lid en covoorzitter van het Board of Trustees bij WECF! Aniek zet zich in om de stem van jongeren te vertegenwoordigen binnen het klimaatdebat en is de voormalige voorzitter van de Jonge Klimaatbeweging. We blikken terug op wat haar initieel dreef om zich in te zetten tegen de klimaatcrisis, en kijken vooruit naar wat er nodig is voor een duurzame en rechtvaardige toekomst voor iedereen.

Toen Aniek in 2019 terugkwam van haar uitwisseling in the Verenigde Staten wist ze het zeker: het was nu tijd om zich in te zetten tegen de klimaatcrisis. De universiteit in Santa Barbara waar ze studeerde staat bekend om haar environmental studies programma en wordt tegelijkertijd zelf enorm geteisterd door klimaatverandering. Van extreme droogte, tot hevige bosbranden en verwoestende modderstromen; de directe gevolgen van klimaatverandering waren daar enorm tastbaar en zaten haar hoog. “Elke dag sta je op en het eerste wat je doet op je telefoon, is niet kijken of het gaat regenen zoals je dat in Nederland doet, maar je kijkt hoe dicht bij de vuren in de nacht zijn gekomen”, deelt Aniek.

Terug in Nederland maakte ze zich meteen actief binnen het bestuur van de Jonge Klimaatbeweging (JKB). De Jonge Klimaatbeweging vertegenwoordigt de stem van jongeren in het klimaatdebat namens 60 jongerenorganisaties, met als leidraad de Jonge Klimaatagenda – de visie van jongeren voor 2040. “Er moeten nog veel meer mensen in de toekomst op de wereld leven dan er in het verleden hebben geleefd,” zegt Aniek. Daarom is het essentieel – en logisch – dat jongeren een rol hebben in het vormen van hun toekomst en die van volgende generaties. Daar maakt ze zich dan ook hard voor. Aniek begon binnen het bestuur van de JKB in een rol gefocust op de verduurzaming van het bedrijfsleven, groeide vervolgens naar een functie die zich inhoudelijk met het klimaatdebat bezighield, en was er daarna klaar voor om het voorzitterschap op zich te nemen.

Waar ze het meest trots op is in haar werk? “Het feit dat wij als JKB invloed hebben gehad op het coalitieakkoord,” vertelt Aniek. “We hebben de twee jaar daarvoor echt heel hard gepleit bij de politiek voor zowel een generatietoets – die beleid toetst op de lange termijn gevolgen –, als een wetenschappelijke klimaatraad – die vanuit de wetenschap de politiek adviseert over hoe ze kunnen versnellen op de klimaatdoelen”. Ook voor de organisatie zelf was dit een keerpunt. “Sindsdien kan ik volmondig zeggen dat we politieke invloed hebben,” glundert Aniek.

Haar hart ligt bij het betrekken van jongeren in het klimaatdebat, maar ze stelt ze dat er veel groepen niet genoeg vertegenwoordigd worden terwijl ze juist hard geraakt worden door de klimaatcrisis. “De klimaatcrisis op zichzelf is onrechtvaardig, dus moet klimaatbeleid die rechtvaardigheid weer rechttrekken”. Intersectionaliteit is hierin de sleutel, en Aniek vertelt dat die aanpak ook precies is wat haar aan WECF aantrok.

“Ik merk nog steeds, – ook na de lezing die ik laatst heb gegeven – dat het voor veel mensen niet logisch is om te zeggen dat vrouwen vaak aan de ene kant een groter slachtoffer zijn binnen de klimaatcrisis, maar aan de andere kant ook een bieder zijn van veel oplossingen”. Het uitleggen van die intersectie is dus nog enorm nodig, ook om mensen in te laten zien dat je met deze visie sneller klimaatdoelen kan behalen. WECF speelt in die bewustwording een belangrijke rol, pleit Aniek. Ook het feit dat WECF internationaal gedreven is vindt ze een mooi aspect van de organisatie. “Niet vanuit Nederland opleggen wat iedereen in het buitenland moet doen, maar op [partners hun] eigen initiatief projecten laten draaien die lokale en internationale transities verder helpen”.

Ze kijkt ernaar uit om binnen de Board of Trustees “samen te werken aan een duurzame toekomst voor WECF en het jongerenperspectief te bieden”. “In bestuurskamers is de gemiddelde leeftijd 60 plus” stelt Aniek, “ik ben heel blij dat ik als jong persoon en als jonge vrouw een toevoeging mag doen aan dit proces”.

Welkom Aniek!